2010
24
sie
Duże rozczarowanie - Nad Ha Long straszna burza!
Wietnam, Hanoi
Przejechano 8419 km
No i stało się! W Azji jak to w Azji nic do końca planować nie można. Po pierwsze czas jest tu pojęciem dość względnym, choć do tej pory narzekać nie mogę - wszystkie środki transportu były zgodnie z planem, a czasem nawet byliśmy wcześniej. Nam plan popsuła pogoda, a mianowicie ulewa i zagrożenie tajfunem nad Ha Long. Ale zacznę może od początku.
Sleeping bus, którym jechaliśmy okazał się być mało komfortowy. Bartek ledwo się mieścił, a ja spałam z nogami w pozycji raczej baletowej. W ogóle spać było ciężko. Zwyczajowy postój na jedzenie. Tym razem coś w rodzaju owsianki, czy ryżowego kleiku - raczej nie polecam - a kolo 4 rano byliśmy w Hanoi. Autobus miał mieć dwa przystanki w samej stolicy, my chcieliśmy jechać do samego końca, jednak kierowca chyba doszedł do wniosku, że nie opłaca mu się jechać dalej, ponieważ została garstka i robił wszystko żeby wysadzić nas przystanek wcześniej. Uparcie obstawaliśmy przy swoim, wiec złapał nam taksówkę i w ramach biletu wysłał na dworzec Gia Lam gdzie mieliśmy wysiąść. Pogoda okropna, potwornie lało, środek nocy, wszystko zamknięte, a my na dworcu, który tak naprawdę nie wiemy gdzie był. Kolo 5 otworzyli go, ale niestety nikogo kto mówiłby po angielsku nie było, więc nie wiele nam to dało. Zaczęły pojawiać się jakieś autobusy miejskie, więc zaopatrzona w mapkę udałam się konferować z kierowcami czy dowiozą nas do centrum. Na migi, bo na migi, ale doszliśmy do porozumienia i pojechaliśmy. Rzeczywiście autobus miał przystanek dość blisko jeziora, wiec do celu było już niedaleko. Deszcz wcale nie miał zamiaru ustać, więc odziani w pałatki przemaszerowaliśmy do starej części miasta. Znaleźliśmy sobie własne schodki z daszkiem i tam postanowiliśmy zaczekać aż miasto obudzi się do życia, będzie można coś zjeść, kupić bilety na open busa na dalsza drogę i przede wszystkim, aż przestanie padać. Za trzy godziny mieliśmy jechać do Ha Long Bay, a pogoda koszmarna - chyba gorszej nie można było sobie wyobrazić. Niedługo później okazało się jednak, że można było. Na ulicach zaczęło pojawiać się coraz więcej ludzi, cześć wyszła z domów na poranną gimnastykę - jeśli o to chodzi są niesamowici, przed co drugim domem ktoś się wyginał:) bary z gorącą Pho zapełniały się klientami, a deszcz w końcu ustawał. Poszliśmy na śniadanie i pełni nowej energii rozpoczęliśmy poszukiwania agencji, w której w miarę tanio da się kupić bilety na trasie Hanoi-Sajgon. Wyjazd zaplanowaliśmy na jutro zaraz po powrocie z Ha Long - nocny przejazd do Hue. Nie było może najtaniej (36$ za cala trasę z trzema przystankami pomiędzy) ale byliśmy w paru agencjach i chcieli jeszcze więcej.
Zadowoleni stanęliśmy przed Sinh Cafe skład mieliśmy wykupiony rejs, a tu pan informuje nas, że wszystko odwołane z powodu pogody, że od dwóch dni są bardzo złe warunki i na razie nie wiadomo kiedy wznowią wycieczki do zatoki. Chcieli zaproponować nam coś innego, ale zabraliśmy kasę i postanowiliśmy wyjechać do Hue już dziś. Mięliśmy możliwość pojechania w zamian do Tam Coc - to ponoć takie Ha Long, tylko wśród pól ryżowych i pływa się małą wiosłową łódką, ale na szczęście nie zdecydowaliśmy się. Po godzinie znów zaczęło padać i tak już zostało do końca dnia. Ponieważ noc dawała nam się we znaki, a do odjazdu autobusu, na który na szczęście udało się zamienić bilety, mieliśmy prawie cały dzień, znów szarpnęliśmy się na pokój. Tym razem za 8$ w Apple Hotel - nic specjalnego, ale na te parę godzin dało radę, robaków nie było, AC i łazienka w pokoju. Najpierw odespaliśmy noc, a potem postanowiliśmy się trochę przejść i coś przekąsić. Deszcz lał nieprzerwanie, więc zarzuciliśmy pałatki i w miasto. Przyznam, że miałam nadzieję na jakąś zmianę pogody, albo że chociaż trochę się uspokoi i mimo deszczu pójdziemy zobaczyć Świątynię Literatury. Niestety nic z tego. Było tak niesympatycznie, że zdecydowaliśmy się tylko na szybkie jedzenie. Pech chciał, że chyba właśnie w związku z pogodą większość ulicznych jadłodajni zniknęła albo my po prostu nie potrafiliśmy ich znaleźć. W końcu udało się. Niestety jak już przysiedliśmy przestało nam się podobać. Jedzenie było nakładane z dużych tac i było zimne, w dodatku wyglądało to trochę jak jadłodajnia dla ubogich. Albo faszerowane warzywa, albo jakieś potrawy z jajek i tofu albo resztki z mięsem (kawałki ryby głownie z ośćmi i kawałki skory z kośćmi). Dania wybierałam ja, ale światło nie było za dobre i dopiero przy stoliku zobaczyłam co też nawybierałam. Miny nam zrzedły, ale ponieważ byliśmy głodni postanowiliśmy się choć trochę przełamać. Z faszerowanymi warzywami jakoś poszło, ale talerz ze skorą z kośćmi nas przerósł. Bartek zawyrokował, że to pies i już w ogóle nie było o czym mówić. Pomimo mojej kulinarno - smakowej ciekawości nie podjęłam próby zjedzenia - nawet nie spróbowałam. Jednak psychiczna bariera przed zjedzeniem ukochanego czworonoga była silniejsza. Stety i niestety potem okazało się, że to rzeczywiście była psina. Zrobiliśmy zdjęcie i pani w naszym hotelu rozwiała wszelką niepewność...
Po tej katastrofie kulinarnej, która wyniknęła przede wszystkim z próby uniknięcia jedzenia kolejnej zupy, wróciliśmy do hotelu. Następne dwie godziny oczekiwania na nocny autobus do Hue upłynęły nam z dziewczynami z recepcji i z internetem. Ponieważ zmieniły nam się plany, kupiliśmy bilety na lot z Bangkoku do Hanoi na trzy dni wcześniej niż planowaliśmy i mamy zamiar zrobić jeszcze jedno podejście do zatoki Ha Long pod koniec pobytu - trzymajcie kciuki, może następnym razem.
Deszcz do końca dnia nie ustal. Do naszego Open Busa miał nas podwieźć jakiś inny busik, ale w ostatniej chwili przyjechał po nas pan na motorku i powiedział że busik nie wjedzie i mamy podejść do niego sami. Mieliśmy nadzieję, że nas podwiezie albo chociaż nasze plecaki, ale on spokojnie sobie jechał, a my człapaliśmy cali mokrzy za nim.
P.S. Bilety na Open Busa kupiliśmy właśnie w Apple hotel w jakiejś podrabianej Sinh Cafe, który mieści się dokładnie na przeciw tej prawdziwej. Zobaczymy jaki standard. Operatorem jest Camel tour. 
Sleeping bus, którym jechaliśmy okazał się być mało komfortowy. Bartek ledwo się mieścił, a ja spałam z nogami w pozycji raczej baletowej. W ogóle spać było ciężko. Zwyczajowy postój na jedzenie. Tym razem coś w rodzaju owsianki, czy ryżowego kleiku - raczej nie polecam - a kolo 4 rano byliśmy w Hanoi. Autobus miał mieć dwa przystanki w samej stolicy, my chcieliśmy jechać do samego końca, jednak kierowca chyba doszedł do wniosku, że nie opłaca mu się jechać dalej, ponieważ została garstka i robił wszystko żeby wysadzić nas przystanek wcześniej. Uparcie obstawaliśmy przy swoim, wiec złapał nam taksówkę i w ramach biletu wysłał na dworzec Gia Lam gdzie mieliśmy wysiąść. Pogoda okropna, potwornie lało, środek nocy, wszystko zamknięte, a my na dworcu, który tak naprawdę nie wiemy gdzie był. Kolo 5 otworzyli go, ale niestety nikogo kto mówiłby po angielsku nie było, więc nie wiele nam to dało. Zaczęły pojawiać się jakieś autobusy miejskie, więc zaopatrzona w mapkę udałam się konferować z kierowcami czy dowiozą nas do centrum. Na migi, bo na migi, ale doszliśmy do porozumienia i pojechaliśmy. Rzeczywiście autobus miał przystanek dość blisko jeziora, wiec do celu było już niedaleko. Deszcz wcale nie miał zamiaru ustać, więc odziani w pałatki przemaszerowaliśmy do starej części miasta. Znaleźliśmy sobie własne schodki z daszkiem i tam postanowiliśmy zaczekać aż miasto obudzi się do życia, będzie można coś zjeść, kupić bilety na open busa na dalsza drogę i przede wszystkim, aż przestanie padać. Za trzy godziny mieliśmy jechać do Ha Long Bay, a pogoda koszmarna - chyba gorszej nie można było sobie wyobrazić. Niedługo później okazało się jednak, że można było. Na ulicach zaczęło pojawiać się coraz więcej ludzi, cześć wyszła z domów na poranną gimnastykę - jeśli o to chodzi są niesamowici, przed co drugim domem ktoś się wyginał:) bary z gorącą Pho zapełniały się klientami, a deszcz w końcu ustawał. Poszliśmy na śniadanie i pełni nowej energii rozpoczęliśmy poszukiwania agencji, w której w miarę tanio da się kupić bilety na trasie Hanoi-Sajgon. Wyjazd zaplanowaliśmy na jutro zaraz po powrocie z Ha Long - nocny przejazd do Hue. Nie było może najtaniej (36$ za cala trasę z trzema przystankami pomiędzy) ale byliśmy w paru agencjach i chcieli jeszcze więcej.
Zadowoleni stanęliśmy przed Sinh Cafe skład mieliśmy wykupiony rejs, a tu pan informuje nas, że wszystko odwołane z powodu pogody, że od dwóch dni są bardzo złe warunki i na razie nie wiadomo kiedy wznowią wycieczki do zatoki. Chcieli zaproponować nam coś innego, ale zabraliśmy kasę i postanowiliśmy wyjechać do Hue już dziś. Mięliśmy możliwość pojechania w zamian do Tam Coc - to ponoć takie Ha Long, tylko wśród pól ryżowych i pływa się małą wiosłową łódką, ale na szczęście nie zdecydowaliśmy się. Po godzinie znów zaczęło padać i tak już zostało do końca dnia. Ponieważ noc dawała nam się we znaki, a do odjazdu autobusu, na który na szczęście udało się zamienić bilety, mieliśmy prawie cały dzień, znów szarpnęliśmy się na pokój. Tym razem za 8$ w Apple Hotel - nic specjalnego, ale na te parę godzin dało radę, robaków nie było, AC i łazienka w pokoju. Najpierw odespaliśmy noc, a potem postanowiliśmy się trochę przejść i coś przekąsić. Deszcz lał nieprzerwanie, więc zarzuciliśmy pałatki i w miasto. Przyznam, że miałam nadzieję na jakąś zmianę pogody, albo że chociaż trochę się uspokoi i mimo deszczu pójdziemy zobaczyć Świątynię Literatury. Niestety nic z tego. Było tak niesympatycznie, że zdecydowaliśmy się tylko na szybkie jedzenie. Pech chciał, że chyba właśnie w związku z pogodą większość ulicznych jadłodajni zniknęła albo my po prostu nie potrafiliśmy ich znaleźć. W końcu udało się. Niestety jak już przysiedliśmy przestało nam się podobać. Jedzenie było nakładane z dużych tac i było zimne, w dodatku wyglądało to trochę jak jadłodajnia dla ubogich. Albo faszerowane warzywa, albo jakieś potrawy z jajek i tofu albo resztki z mięsem (kawałki ryby głownie z ośćmi i kawałki skory z kośćmi). Dania wybierałam ja, ale światło nie było za dobre i dopiero przy stoliku zobaczyłam co też nawybierałam. Miny nam zrzedły, ale ponieważ byliśmy głodni postanowiliśmy się choć trochę przełamać. Z faszerowanymi warzywami jakoś poszło, ale talerz ze skorą z kośćmi nas przerósł. Bartek zawyrokował, że to pies i już w ogóle nie było o czym mówić. Pomimo mojej kulinarno - smakowej ciekawości nie podjęłam próby zjedzenia - nawet nie spróbowałam. Jednak psychiczna bariera przed zjedzeniem ukochanego czworonoga była silniejsza. Stety i niestety potem okazało się, że to rzeczywiście była psina. Zrobiliśmy zdjęcie i pani w naszym hotelu rozwiała wszelką niepewność...
Po tej katastrofie kulinarnej, która wyniknęła przede wszystkim z próby uniknięcia jedzenia kolejnej zupy, wróciliśmy do hotelu. Następne dwie godziny oczekiwania na nocny autobus do Hue upłynęły nam z dziewczynami z recepcji i z internetem. Ponieważ zmieniły nam się plany, kupiliśmy bilety na lot z Bangkoku do Hanoi na trzy dni wcześniej niż planowaliśmy i mamy zamiar zrobić jeszcze jedno podejście do zatoki Ha Long pod koniec pobytu - trzymajcie kciuki, może następnym razem.
Deszcz do końca dnia nie ustal. Do naszego Open Busa miał nas podwieźć jakiś inny busik, ale w ostatniej chwili przyjechał po nas pan na motorku i powiedział że busik nie wjedzie i mamy podejść do niego sami. Mieliśmy nadzieję, że nas podwiezie albo chociaż nasze plecaki, ale on spokojnie sobie jechał, a my człapaliśmy cali mokrzy za nim.
P.S. Bilety na Open Busa kupiliśmy właśnie w Apple hotel w jakiejś podrabianej Sinh Cafe, który mieści się dokładnie na przeciw tej prawdziwej. Zobaczymy jaki standard. Operatorem jest Camel tour.
Zasoby: 
21.189 
21.744 
1.082.630 
3.423 
